در نقد آراء سید منیرالدین و جانشینش سید مهدی میرباقری

آقای سیدمنیرالدین حسینی دایی ماست، همان پایه گذار آکادمی علوم اسلامی، که بعدا به فرهنگستان علوم اسلامی تغییر نام یافت.

- دایی ما از نظر شخصی آدم دلنشین ومتواضعی بود اما از نظر فکری به قدری جمود و عدم انعطاف داشت که منکر علوم حوزوی از منطق گرفته تا علم اصول که مبتنی بر آنست بود؛ او منطق ارسطویی متداول را دکانی در مقابل علوم نقلی اهل بیت می دانست.

همچنین علوم تجربی و علوم انسانی نوین که منشأ و رشد و نموش در غرب می باشد را مردود می دانست او معتقد بود انسان با انگیزه هایش به سمت ادراک اشیاء می رود پس علم، صرف تحقق صورت در ذهن نیست بلکه جهت دار است و چون انسان غربی به جهت رفع نیاز خود علوم بشری اعم از تجربی و انسانی را ساخته لذا علمش موافق حقیقت نیست.

چنانچه پیداست این سخنان شباهتهایی به نظریه های فلاسفه پساپوزیتیویستی غربی نظیر هرمنوتیک دارد اما تردید در این همانی صورت ذهنی با حقیقت، در غرب منجر به نسبیت و دوری از تصلب و تحجر شد اما عُلقه آسیدمنیر به سنت و نیافتن معانی دقیق و درست کلمات بانیان دین (آقاسید منیر در اولین انتخابات مجلس خبرگان رهبری پس از رهبری آقای خامنه ای در اوایل دهه 70 کاندیدا شد اما در امتحان کتبی شورای نگهبان اجتهادش احراز نگردید و از دور رقابت حذف شد) موجب شد تنها راه برای کشف حقیقت در علوم تجربی و انسانی ر�